"คู่มือ...ทำกับข้าวเมืองเหนือประยุกต์" (ฉบับรีไซเคิ้ล) เล่มนี้ ผมขออนุญาตเรียกอย่างนี้ เพราะกระดากที่จะเรียกว่า "ตำรา" ผมเขียนขึ้นจากประสบการณ์ในการทำกับข้าวด้วยตนเองเกือบจะทุกวัน ตั้งแต่ยังเป็นเด็กจนกระทั่งเติบโตเป็นผู้ใหญ่จนเกือบจะลาจากโลกใบนี้ไปแล้ว ส่วนหนึ่งซึ่งนับว่าเป็นส่วนมากที่สุดมาจากความทรงจำในอดีต ที่ได้อาสาเป็นลูกมือช่วยผู้ใหญ่ทำกับข้าวอยู่เสมอ... และทั้งหมดทั้งมวลเหล่านี้ผมได้ตรวจสอบชำระข้อความบางท่อนบางตอนที่เป็นส่วนสาระสำคัญกับหนังสือ "ตำราทำกับข้าวเมืองเหนือ" เขียนโดย คุณสงวน โชติสุขรัตน์ ซึ่งเป็นบรมครูทางการหนังสือพิมพ์ขั้นปฐมของผม แล้วนำมาคลุกเคล้าผสมผสานเรียบเรียงเขียนขึ้นมาใหม่ในเชิง "เล่าสู่กันฟัง" ทั้งนี้ เพื่อสะดวกแก่คนรุ่นใหม่ จะได้นำเอาไปเป็น "คู่มือ" อนุรักษ์การทำกับข้าวของเมืองเหนือ ให้คงอยู่ถึงคนรุ่นต่อๆไป โดยคำนึงถึงวิธีการการทำกับข้าวเพื่อให้ทำกันได้อย่างง่ายๆ ไม่ยุ่งยากซับซ้อนอะไร
"โปรดสังเกต.. ที่ช่อง url ด้านบนซ้าย ถ้าเป็น https กรุณาเปลี่ยนเป็น http แล้วกด enter เข้ามาใหม่ครับ"
@ คลิกที่นี่ ดูบนyoutube... @ ภาพรับปริญญามีต่อที่นี่... @ และที่นี่อีกจ้า... @ บัณฑิตรามฯรุ่น38(2555) ทุกคณะและทุกคน โหลดคลิปที่นี่...

วันพฤหัสบดีที่ 26 พฤษภาคม พ.ศ. 2559

"หนูไม่อยากไปโรงเรียน"




"หนูไม่อยากไปโรงเรียน"
By: ธนวุฒิ ดุษฎีปัญจพร

คุณพ่อ'Pongpure Purepure' เล่าประสบการณ์.. ฝึกลูกที่ไม่อยากไปโรงเรียน จนสุดท้ายลูกกลับใจไม่งอแงและรู้ว่าการเรียนสบายที่สุดแล้ว..


"หนูไม่อยากไปโรงเรียน"

เช้านี้ลูกแต่งตัวใส่ชุดนักเรียนเสร็จก็ร้องไห้งอแง บอกหนูไม่อยากไป ร.ร.

ผม:ถามว่าทำไมหนูถึงไม่อยากไป ร.ร.

ลูก:ตอบว่าอยู่บ้านสบายกว่า

ผม:งั้นถ้าหนูไม่ไป ร.ร.หนูต้องทำงานนะ

ลูก:โอเคค่าสบายอยู่แล้วได้อยู่บ้านไม่ต้องไป ร.ร.

ผมเลยเริ่มจากให้กวาดบ้านทั้งบ้านก่อน ตอนแรกยังสบายๆแค่กวาดบ้าน


พอกวาดบ้านเสร็จผมก็ให้เค้าถูบ้านทั้งบ้านตั้งแต่ห้องรับแขกยันห้องครัว เริ่มมีบ่นว่าหนักแต่ก็ยังสบายอยู่ พอถูบ้านเสร็จ

ลูก:เริ่มบ่นว่าหิวข้าวแล้วอ่ะป๊า

ผม:หิวข้าวหรอลูกงั้นเราไปหาเงินกินข้าวกัน


ผมก็ได้เริ่มจากให้เค้าเก็บขวดเปล่าในบ้านไปขาย ให้เข็นรถเข็นตากแดดไปร้านขายของเก่า


ลูกได้เงินมา 5 บาท ดีใจป๊าหนูได้เงินกินข้าวแล้ว

บอกยังลูกยังไม่พอกินข้าวเลย กินข้าวต้องใช้เงิน 40 บาท งั้นไปเราต้องเข็นกันอีก 7 รอบนะ

ลูก:โอเคค่า 7รอบก็7รอบ


รอบ2 เริ่มร้อนเริ่มเหนื่อย เริ่มบ่นทั้งร้อนทั้งเหนื่อยทั้งหิวข้าว

ผมก็บอกว่าป่านนี้เพื่อนๆของหนูได้กินขนมเบรคเช้าแล้วมั้งเนี่ย กำลังกินโอวัลตินกันอยู่แน่ๆเลย แต่เราต้องมาทำงานเนอะ ปะลุยต่อลูก..


ลูกก็เข็นรอบ2 เอาไปขาย ได้เงินมาอีก 5 บาท

(ผมเอาเงินให้ร้านขายของเก่าไว้ให้ลูกผม ผมบอกพี่ช่วยผมหน่อยนะครับผมจะสอนเค้า)

ผมเลยบอกเหลืออีก 6รอบ ถึงจะมีตังพอซื้อข้าวกิน


กลับบ้านมาเอาของไปขายรอบที่3 รอบนี้เริ่มออกอาการมากทั้งร้อนทั้งเหนื่อย

ผมก็คุยกับเค้า เหนื่อยมั้ยลูก ร้อนมั้ยลูก เห็นป้าเค้ามั้ยลำบากมั้ย

ทำไมป๊าถึงอยากให้หนูไป ร.ร. เพราะป๊าไม่อยากให้หนูลำบากไงลูก

ปะเหลืออีก 5 รอบใกล้ได้กินข้าวละ

พอเข็นกลับก็แสดงอาการให้เห็นว่าเหนื่อยมากๆ เริ่มโทรม


พอกลับมาถึงบ้านลูกผมเข้ามากอดและพูดคำที่ผมอยากได้ยินที่สุดในการสอนลูกครั้งนี้

"ป๊าทำไมทำงานมันลำบากอย่างนี้ หนูอยากไป ร.ร.แล้วอ่ะป๊า"

แค่นั้นแหละผมก็กอดลูกหอมลูก

ผมบอกตอนนี้หน้าที่ของหนูคือไปเรียนหนังสือ เห็นมั้ยไปเรียนหนังสือสบายกว่าอยู่บ้านตั้งเยอะ ทั้งมีความรู้มีเพื่อนมีทุกอย่างเลย

ลูกบอกเคค่ะต่อไปนี้หนูอยากไป ร.ร.ทุกวันเลย


เขียนยาวที่สุดในชีวิต ขอบคุณที่อ่านจบ.

Cr.ภาพ&ข้อมูล : Pongpure Purepure
https://www.facebook.com/pongpure.purepure/posts/1152474974796909

@ คลิกลิ้งค์นี้.. คลิกดูภาพ-ข้อความ